De Olympische Spelen in Tokyo zijn net geweest. Hoe kijk jij daar gezien jouw eigen ervaringen naar?
Als ik naar de Olympische Spelen kijk, dan roept dat speciale herinneringen op. Iedere keer als ik de estafette zie oplopen voor een finale krijg ik
zweethanden en
kriebels in mijn buik. De herinneringen aan mijn eigen belevenissen zijn nog altijd heel levend. Ze hebben een enorme indruk op me gemaakt, als sporter en als jong persoon.
“De Olympische Spelen waren de belangrijkste leerschool uit mijn leven” – Johan Kenkhuis
Het
dieptepunt van mijn zwemcarrière beleefde ik in Sydney in 2000 door de diskwalificatie op de 4x100 meter in de series door een te vroege wissel van één van de zwemmers. En mijn
hoogtepunt was het zilver vier jaar daarna in Athene op dezelfde afstand. Waar eerst alles in duigen viel, viel nu alles op zijn plek. Succes en verlies liggen zo dicht bij elkaar, maar dat kleine verschil leert je ongelooflijk veel als mens.
De Oympische Spelen waren de belangrijkste leerschool uit mijn leven. Daar heb ik alles geleerd over topsport, maar ook over wat ik persoonlijk belangrijk vind en hoe ik prioriteiten hieraan stel. Het is een uitvergroting van het leven, kun je wel stellen.
“Een grote teleurstelling opent je ogen. Als je dan goed uit die ogen kijkt, kun je nieuwe wegen inslaan” – Johan Kenkhuis
Door de enorme teleurstelling kreeg ik na Sydney een beter beeld wie ik was
als persoon en wie ik wilde zijn, ten opzichte van
de sportman die ik wilde zijn. Daarvoor was zwemmen mijn leven. Daarna was zwemmen mijn beroep geworden, waar ik ontzettend van geniet. De diskwalificatie heeft me
professioneler gemaakt. Een grote teleurstelling opent je ogen. Als je dan goed uit die ogen kijkt, kun je nieuwe wegen inslaan.