Afscheid nemen van topsport is vaak een proces. Welke levenslessen heeft dat opgeleverd?
“Na 15 jaar topsport en veel blessures was voor mij de maat vol", zegt Caroline. "
Kwaliteit van leven na de sport is ook belangrijk! Toen ik uiteindelijk stopte, kreeg ik na een half jaar een
burn-out. Ik ben toen begonnen met een traject vanuit
NOC*NSF om te kijken wat ik wilde. Via de volleybalbond
Nevobo en de motorbond
KNMV, kwam ik uiteindelijk bij de Johan Cruyff Academy. Het was een heel lastig proces, maar je moet er door heen. Uiteindelijk weet je vooral ook
wat je níet meer wilt, en dat zijn ook belangrijke keuzes die je maakt.
“Ik boekte op een gegeven moment te
weinig progressie, om gemotiveerd te blijven om nog 14 keer per week te trainen", aldus Dominique, "maar nadat ik de knoop doorgehakt had, miste ik de sport enorm: het strakke trainingsritme, de adrenaline voor een wedstrijd, de fysieke fitheid ... Het kostte een tijd om te leren
accepteren dat mijn topsportcarrière over was."
"Alhoewel ik snel een leuke baan vond, moest ik
uitzoeken waar nu écht mijn
passie lag", vervolgt ze. "Na een aantal geweldige ervaringen, werk ik nu als coach bij
stichting Sporttop en
Talent Empowerment, waar ik veel energie krijg van het begeleiden van jonge sporters. Die zijn gedreven, enthousiast en hebben energie. Alle sporters krijgen te maken met interessante, veelal generieke
thema’s die voor alle sporten gelden. Als coach wil ik hen daarbij
nog beter leren begeleiden. Vandaar ook mijn stap nu naar de Johan Cruyff Academy.”