Myrthe Schoot
Pim van der Meulen
22 januari 2021
Eef Kerkhof
5 februari 2021Levenslessen van een volleybal crack
Foto's: Ronald Hoogendoorn
Volleybal international Myrthe Schoot is teruggekeerd naar de Johan Cruyff Academy, om zoveel mogelijk uit haar volleybal- en studieloopbaan te halen
Volleybal international Myrthe Schoot is 32 jaar. Vorig haar heeft ze haar studie aan de Johan Cruyff Academy Amsterdam weer opgepakt, na een jarenlange study break en een ongekende sportcarrière met dertien jaar ervaring bij de Nederlandse volleybalselectie, waarmee ze zilver op het Europees Kampioenschap van 2009, 2015 en 2017 veroverde en een vierde plaats op de Olympische Spelen van 2016 in Rio en het Wereldkampioenschap van 2018.
Daarnaast heeft ze tien jaar ervaring in de Duitse Bundesliga. Ze woont en traint in het Beierse Vilsbiburg, van waaruit ze haar topsportcarrière bij de Rote Raben combineert met haar hbo-studie Sportmarketing aan de Johan Cruyff Academy, die ze online en op afstand kan volgen.
Waar veel topvolleybalsters na de uitschakeling voor Tokyo 2021 afscheid namen van het Nederlandse team, gaat Myrthe nog even door in de top van het volleybal [bron]. Welke levenslessen heeft zij geleerd gedurende haar indrukwekkende volleybalcarrière, die ze aan ons meegeeft?
Dus vertrok ik op jonge leeftijd – ik was 22 jaar – helemaal alleen naar het zuiden van Duitsland, omdat daar volleybal op een hoger niveau gespeeld wordt. Ik vond het super spannend. Ik herinner me nog hoe ik huilend vanaf het vliegveld met een vriendinnetje belde, tussen allemaal zakenmannen die voor een dagtripje op en neer gingen met hun leren koffertjes. Ze keken me aan alsof ik gek was. Ik wilde het zo graag, maar vond het doodeng. "Waarom doe ik dit mezelf aan?", dacht ik
Dat gevoel was gelukkig snel weg, want iedereen was zo hartelijk! Het bleef wel zwaar, niet alleen op sportief gebied, maar ook mentaal gezien was het een uitdaging. In Nederland is alles heel relaxed, maar in Duitsland zijn de belangen groter. Ik werd binnengehaald als 'de international' en er werd van je verwacht dat je er staat op de belangrijke momenten. Je 'moest het laten zien’ en als dit niet gebeurde, werd je op het matje geroepen.
Achteraf was het mijn beste keuze ooit! Ik heb zoveel geleerd van onze coach, we werden derde in de competitie, haalden de bekerfinale en ik heb vrienden gemaakt voor het leven.
Daarnaast heeft ze tien jaar ervaring in de Duitse Bundesliga. Ze woont en traint in het Beierse Vilsbiburg, van waaruit ze haar topsportcarrière bij de Rote Raben combineert met haar hbo-studie Sportmarketing aan de Johan Cruyff Academy, die ze online en op afstand kan volgen.
Waar veel topvolleybalsters na de uitschakeling voor Tokyo 2021 afscheid namen van het Nederlandse team, gaat Myrthe nog even door in de top van het volleybal [bron]. Welke levenslessen heeft zij geleerd gedurende haar indrukwekkende volleybalcarrière, die ze aan ons meegeeft?
Wat was je drive als jong volleybaltalent?
Ik droomde van Olympisch goud. Mijn keuze om als jong talent naar het buitenland te vertrekken was daarop gebaseerd. In Nederland was ik met verschillende teams al meerdere malen landskampioen geworden en had ik de beker gewonnen. Het was tijd voor een nieuwe stap om die droom te realiseren, want om het hoogst haalbare te bereiken moeten offers worden gemaakt.“Ik herinner me nog hoe ik op het vliegveld tussen de zakenmannen huilend met een vriendinnetje belde” – Myrthe Schoot
Dus vertrok ik op jonge leeftijd – ik was 22 jaar – helemaal alleen naar het zuiden van Duitsland, omdat daar volleybal op een hoger niveau gespeeld wordt. Ik vond het super spannend. Ik herinner me nog hoe ik huilend vanaf het vliegveld met een vriendinnetje belde, tussen allemaal zakenmannen die voor een dagtripje op en neer gingen met hun leren koffertjes. Ze keken me aan alsof ik gek was. Ik wilde het zo graag, maar vond het doodeng. "Waarom doe ik dit mezelf aan?", dacht ik
“Ook op mentaal gebied was het zwaar, want ik werd binnengehaald om op belangrijke momenten er te staan voor de club” – Myrthe Schoot
Dat gevoel was gelukkig snel weg, want iedereen was zo hartelijk! Het bleef wel zwaar, niet alleen op sportief gebied, maar ook mentaal gezien was het een uitdaging. In Nederland is alles heel relaxed, maar in Duitsland zijn de belangen groter. Ik werd binnengehaald als 'de international' en er werd van je verwacht dat je er staat op de belangrijke momenten. Je 'moest het laten zien’ en als dit niet gebeurde, werd je op het matje geroepen.
Achteraf was het mijn beste keuze ooit! Ik heb zoveel geleerd van onze coach, we werden derde in de competitie, haalden de bekerfinale en ik heb vrienden gemaakt voor het leven.
Meer dan 15 jaar topsport en 350 interlands, maar de Olympische Spelen van 2021 buiten bereik.
Waarom ga je dan tóch door met topvolleybal?
Het leven van een topsporter is een lifestyle. Het gezonde leven en het maximale uit jezelf halen wordt een soort verslaving. Je leert je zwaktes kennen, maar vooral ook je sterke punten en hoe je die moet gebruiken. Ook van je teamgenoten weet je die te vinden, om zo samen tot een optimale prestatie te komen. Dat vind ik ontzettend uitdagend en als het lukt, geeft dat een enorme kick.“Topsport is een lifestyle en wordt een soort verslaving” – Myrthe Schoot
Ik merk dat ik de afgelopen jaren een stuk volwassener ben gaan spelen. Toen ik in Duitsland startte, kon ik na een eerste balcontact van de training nog denken: “Pff, dit wordt 'm niet vandaag”. Daar ben ik een stuk relaxter in geworden, want ik weet dat een foute bal nu niet meer 'het einde van de wereld' is. Dit geeft veel rust en dat is op mijn positie als libero een groot voordeel. Natuurlijk zijn de stappen die ik nu maak technisch gezien wel kleiner dan tien jaar geleden, maar ik kan nu andere speelsters helpen in hun ontwikkeling. Iets wat ik ook heel leuk vind.
Wat zijn - naast die uitschakeling - de allerlastigste momenten van je topsportleven?
Ik heb best een sterk lichaam denk ik, maar ik ben wel al drie keer geopereerd aan mijn knieën. Elke keer is mijn binnenste meniscus geknipt of gehecht. Afgelopen september heb ik er zelfs weer een scheurtje in gekregen. Gelukkig heb ik hier conservatief op kunnen trainen. Nu ben ik weer zo goed als fit.“Bij een blessure is er niemand die voor je applaudiseert” – Myrthe Schoot
Terugkijkend zijn dit heel moeilijke periodes, waarbij je jezelf echt leert kennen. Uit welk hout ben je gesneden? Je staat er alleen voor, je draait dubbele programma’s met het team en voor je revalidatie en er is niemand die voor je applaudisseert als je de blessure overwint, zoals er bij een gewonnen wedstrijd wel gedaan wordt. Ik durf wel te zeggen dat dit de periodes zijn, waarin je jezelf nog beter leert kennen. Het is wel super heftig. Het 'maakt' je als mens en als topsporter.
Wat gebeurde er met je na de uitschakeling voor Tokyo 2021?
In januari 2020 liepen we de kwalificatie van de Olympische spelen in Tokyo mis. Vlak daarna kwam de coronapandemie. Je stapt ineens van een rijdende trein, in een periode vol beperkingen die tot nadenken aanzet. Het leed van het missen van de Olympische Spelen hakte er natuurlijk enorm in. Daarnaast had ik in mijn lange topsportcarrière eigenlijk nooit vrij gehad. Het is heel gek om als teamsporter ineens geen team te hebben en geen sport. Zeker als 'sporter' eigenlijk je hele identiteit is en je 'verslaving'.“Na de uitschakeling en door de beperkingen door corona, ben ik gaan werken aan mijn persoonlijke ontwikkeling” – Myrthe Schoot
Al met al was het een behoorlijke omschakeling. Ik weet nog dat ik aan het begin een beetje in ontkenning zat. Vervolgens dacht ik: "Wat wil ik nu en in de toekomst?" Ik ben andere dingen gaan doen, waar ik eerder nooit tijd voor vrijmaakte. Ik ben begonnen met een programma om te werken aan mijn persoonlijke ontwikkeling via TeamNL at Work; Ik loop mee met een coachingsbedrijf Fanbased. En ik heb me opnieuw ingeschreven aan de Johan Cruyff Academy.
Je hebt je studie weer opgepakt. Hoe is dat?
Het einde van mijn volleybalcarrière komt steeds dichterbij. Iets wat ik me nog meer gerealiseerd heb tijdens de eerste coronagolf en na het mislopen van de Olympische spelen. Ik merk dat ik door al mijn ervaring nu tijd en energie heb om naast mijn trainingsprogramma wat anders te doen. Ik krijg er zelfs energie van, heb ik gemerkt!Ik heb er wel even over nagedacht, want om op je 32e met studenten te studeren die net van de middelbare school komen, is best een stap. Maar ik heb altijd met veel plezier aan de Johan Cruyff Academy gestudeerd. Ik had mijn propedeuse al gehaald en ook zo goed als alles uit jaar twee. Ik vond het zonde om daar niets mee te doen.
“Doordat ik in het zuiden van Duitsland woon is het geheel online kunnen volgen van de studie een uitkomst" – Myrthe Schoot
Het is natuurlijk jammer voor mijn medestudenten die dichtbij de Johan Cruyff Academy wonen, dat door corona nu bijna alles online gaat, maar voor mij is het een uitkomst! Ik mis daardoor niets en het benaderen van docenten is er heel laagdrempelig door. Daarbij merk ik dat in de tijd dat ik niet gestudeerd heb, er veel ontwikkelingen zijn geweest die het studeren op afstand beter mogelijk maken. Ook loop ik als communicatiemedewerker online stage bij de Johan Cruyff Academy Amsterdam. Super om de topsportorganisatie zo van twee kanten te leren kennen!
Ik vind het heel bijzonder om naast studente, nu ook door mijn stage onderdeel te mogen zijn van de Johan Cruyff Academy. Ik heb gedurende mijn sportcarrière gemerkt hoe belangrijk het mentale aspect van topsport is. De topsportmentaliteit die bij de Johan Cruyff Academy heerst, spreekt me daarom enorm aan.
De 'veertien regels van Johan Cruijff' die bij de Johan Cruyff Academy aan de muur hangen, zijn stuk voor stuk van toepassing op een topteam én een topstudie. Ik weet niet precies meer waarom ik aan het begin van mijn carrière voor nummer 9 - Johan's nummer bij FC Barcelona - gekozen heb, maar nummer 14 is zeker ook een favoriet nummer van mij geworden. Ik ben blij om wederom onderdeel te mogen uitmaken van de Johan Cruyff Academy en ik 'draag' die naam met veel trots!
